LOGOSowa

Terapia ręki to wspieranie rozwoju motoryki małej w ujęciu całościowym. Uwzględnia fakt, iż poziom sprawności ręki wynika z rozwoju ruchowego całego ciała. Przyczyny obniżonej sprawności ręki mogą być oddalone od samej ręki nie tylko pod względem miejsca, ale również czasu pojawienia się dysfunkcji. Dlatego też kluczowe dla podjęcia terapii ręki jest wyznaczenie przyczyny obserwowanych trudności oraz całościowa ocena dziecka. Oceniwszy problem, terapeuta ręki powinien przystąpić do określenia przyczyny obserwowanych trudności, z uwzględnieniem czynników środowiskowych oraz osobowych. Wykwalifikowany terapeuta zaznaczy w diagnozie obecność lub jej brak odruchu chwytnego ręki. Jest to niezwykle ważne, gdyż determinuje, czy większy nacisk będzie kładziony w ćwiczeniach na usprawnianie mięśni zginaczy czy prostowników. Następnie wyznaczane są długoterminowe i krótkoterminowe cele, z wyznaczeniem planowanych działań, ich powtarzalności. Pełną sprawność manualną osiąga się w pracy

Stymulowanie rozwoju mowy dzieci może przyjmować różne formy, w zależności od tego, jaki obierany jest cel postępowania logopedycznego. Celem głównym jest usprawnienie umiejętności komunikacyjnych. Cele szczegółowe wyznacza się po przeprowadzeniu wywiadu oraz  szczegółowej diagnozy i uważnej obserwacji klinicznej. Mogą dotyczyć  Terapię logopedyczną dedykuje się osobom przejawiającym zróżnicowane trudności, m.in.: opóźniony rozwój mowy, zaburzenia ze spektrum autyzmu, dyslalia (wady wymowy), afazja, dyspraksja, dysglosja, niepłynność mowy. Profilaktyka logopedyczna obejmuje działania zapobiegające pojawienie się wad wymowy, zaburzeń mowy bądź też ich pogłębienie. Logopedia artystyczna to precyzowanie wymowy, doskonalenie dykcji, bardzo często łączona z takimi dziedzinami, jak recytacja, teatr.    W czasie terapii można się spotkać z następującymi formami i metodami pracy: techniki metody neurobiologicznej: Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania, programowanie języka,